پاسخ به سیاست تهدید

به گزارش وبلاگ ساعتچی، دولت ترامپ بیشتر در پی القای وحشت به ایران است تا ترغیب این کشور به گفت وگو. همین مهم اصلی ترین مانع گشودن دوباره درهای دیپلماسی است.

پاسخ به سیاست تهدید

ایران نه تنها هیچ نشانی از مرعوب شدن دربرابر سیاست فشارحداکثری از خود بروز نداده بلکه برحق خود در پاسخ به این سیاست تأکید دارد. اعلام عبور از مرز300 کیلوگرم ذخایر اورانیوم غنی شده، تازه ترین واکنش تهران به سیاست فشار حداکثری امریکا و سستی اتحادیه اروپا در حفظ منافع ایران در برجام است.

شیوه رفتار ترامپ و دولتش، دعوت به گفت وگو همراه با تهدیدها و اعمال سیاست هایی است که بتواند مقاومت تهران را دربرابر مطالبات یکسویه فرسوده کند. در این وضع، کدام عقل سیاسی می پذیرد که مرعوب سیاستی گردد که درآن بازی با حاصل جمع صفر و صد طراحی شده است. اقدام ایران در افزایش ذخایر اورانیوم غنی شده پاسخ به نقض توافقی بین المللی است که ترامپ مرتکب آن شد. او در اقدامی که بعد از این به صورت یک رویه خطرناک می تواند از سوی هر ناقض توافق ها و قوانین بین المللی صورت گیرد، به این تصور در جامعه جهانی شکل داد که پس از این نمی توان توافق هایی چنین را باور کرد؛ حتی وقتی اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد پای آن را امضاء نموده و جامعه بین المللی آن را به رسمیت شناخته است. ترامپ نشان داد که بدون مسئولیت پذیری اخلاقی و سیاسی و با وجود گزارش های سازمان ملل، آژانس بین المللی انرژی هسته ای و حتی نهادهای بین المللی در تأئید تعهد ایران به اجرای برجام، توانسته همه این موارد را نادیده گرفته و علیه آن عمل کند.

اگر ترامپ از برجام خارج شد، امید می رفت دیگر طرف های این توافق به سرعت وارد عمل شده و فارغ از اعتراض های نمایشی، مانع آسیب به منافع عضو متعهد آن شوند. مواضع عافیت طلبانه و کج دارومریز اعضای باقیمانده برجام، به ترغیب تهران در اجرای ابتکار عمل های خود انجامیده است. اینستکس خلاصه و تمام آن چه بود که گروه1+4 پس از یک سال و اندی از خروج امریکا از برجام برای فروش به تهران ارائه کرد. سازوکار اقتصادی ارائه شده از سوی اروپائیان اگرچه گامی است به جلو اما تأمین نماینده همه منافعی نیست که ایران از طرف های مذاکره نماینده خود انتظار داشته و دارد. خواست های طرف ایرانی روشن و مفهوم است؛ تسهیل در فروش نفت و برطرف اختلال در تعاملات بانکی که این هردو در صدر کارزار فشار حداکثری امریکا علیه ایران واقع شده است.

عبور از مرز معین شده در ذخیره سازی اورانیوم غنی شده، نشان از ناخرسندی تهران از پاسخی دارد که اعضای گروه 4+1 به سیاست خویشتندارانه تهران در یک سال و اندی گذشته داده اند. همین مقدار ابتکار هم با تهدیدها و سیاست ارعاب واشنگتن علیه خریداران نفت ایران همراه شده است. تهران درحالی به اجرای ابتکارهایش در مواجهه با سیاست های تنش زای دولت ترامپ و نیز کم کاری دیگر اعضای باقیمانده در برجام می پردازد که از یک سو واشنگتن به رغم نمایش های به ظاهر صلح جویانه، اقدام های تنش زا را در همه سطوح افزایش می دهد. از سوی دیگر اعضای گروه 1+4 در تأمین خواست های تهران به صورت دست بسته عمل می نمایند. این وضع، چشم انداز روشنی را پیش رو ندارد. درهای دیپلماسی هنوز گگردده نیست.

منتشر شده در روزنامه ابتکار

منبع: خبرآنلاین

به "پاسخ به سیاست تهدید" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "پاسخ به سیاست تهدید"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید