8 سال سابقه بیمه دارم برای 30 سال کار! - وبلاگ ساعتچی

به گزارش وبلاگ ساعتچی، تهران (پانا) - ساناز سماواتی این شب ها با شخصیت دلربا در سریال بوم و بانو به کارگردانی سعید سلطانی، در شبکه دو دیده می گردد.

به گزارش روزنامه خراسان، شخصیتی که با دقت و وسواس خاصی، بقیه خدمتکاران خانه تیمسار افشار را راهنمایی می نماید و طبق گفته این بازیگر مورد توجه مخاطب هم قرار گرفته است. به بهانه پخش سریال بوم و بانو، درباره حضور او در این مجموعه تاریخی و مسائلی که امروز در سینما و تلویزیون وجود دارد، با این بازیگر گفت وگویی داشتیم که در ادامه می خوانید.

چه چیزی باعث شد بازی در سریال بوم و بانو را بپذیرید؟

تیم حرفه ای داشتیم و علاوه بر این، سابقه بسیار خوب و کارگردانی های درخشانی که آقای سلطانی دارند، برای هر بازیگر حرفه ای این جذابیت را ایجاد می نماید که با ایشان کار کند. به علاوه این قصه در زمانی از تاریخ یعنی دهه 20 و 30 اتفاق می افتد که من عاشق آن دوره هستم. من را می برد به دنیای مادربزرگم و روزهایی که ایران اتفاقات عجیبی را تجربه می نموده به همین دلیل این دوره همواره برایم جذابیت دارد. دلربا یک شخصیت روستایی است که می خواهد از تجدد عقب نیفتد و هرطور شده جنم خود را به صاحبکارش نشان بدهد. در قدیم اعیان و اشراف یک خانه دار داشتند و شخصیت دلربا همین خانه دار است. آشپز، راننده، باغبان و بقیه خدمه زیر دست او کار می نمایند.

یکی از اتفاقات خوب در این سریال، دعوت از چهره های پیش کسوت مانند خانم آزیتا لاچینی و مهوش افشارپناه است.

بله بازیگران عزیز زیادی داریم که در خانه نشسته اند، هیچ کس آن ها را دعوت به کار نمی نماید و این اتفاق بدی است. آقای سلطانی با دقت نظر از چنین عزیزانی دعوت نموده اند که من در صندلی صنفی، به خاطر این مسئله هم از ایشان تشکر می کنم.

به نظر شما دلیل کم کاری یا بیکاری چهره های پیش کسوت چیست؟

اتفاقات مختلفی همزمان دست به دست هم داده اند و من به عنوان بازرس انجمن بازیگران سینما و تلویزیون این مسئله را بیشتر درک می کنم. متاسفانه باید بگویم مدتی است که باب شده بازیگر را بر اساس فضای مجازی و تعداد دنبال نماینده هایش می سنجند و این بسیار دردناک و اسفناک است، چون بازیگرانی هستند که شاید اصلا در فضای مجازی حضور یا فعالیت آن چنانی نداشته باشند. متاسفانه از زمانی که مسائل اقتصادی کار هنری را احاطه نموده یعنی دغدغه کارگردان و برخی تهیه نماینده ها این است که برای تهیه یک کار سرمایه گذار بیاورند، این مسئله نمود بیشتری یافته، چون کسی که پول می آورد تصمیم گیرنده می گردد، سپس بنابر صلاحدید و خواسته خودش می گوید اگر من پولی را پرداخت می کنم، فلانی باید این نقش را بازی کند یا فلان شخص باید گریمور، صدابردار یا نویسنده باشد، بنابراین کار حرفه ای از راستا خودش خارج می گردد.

اما در قدیم این طور نبود.

بله در تایید صحبت هایم به این مسئله اشاره می کنم که بیننده شبکه آی فیلم بسیار بالاست و اگر از مردم بپرسید چرا آی فیلم را می بینید، می گویند آثار قدیمی را پخش می نماید، بازیگران قدیمی در آن ها حضور دارند، آن ها طبیعی بازی می نمایند و کارگردان ها و قصه های قدیمی چیز دیگری بودند. همه این ها از این موضوع نشئت می گیرد که آن موقع به عنوان مثال در تلویزیون ساختمانی به نام ساختمان طوس داشتیم، یک شخصیت حقیقی از طرف سازمان تهیه نماینده می شد، اما هیچ پولی دست این فرد نبود، ما چک های خود را از سازمان می گرفتیم و تکلیف مان با سازمان معلوم بود. امروزه سازمان می گوید برو کار را بساز، من پخش کنم! بنابراین همان چرخه غلط یعنی تزریق پول و کسب منابع اقتصادی برای یک اثر هنری باعث می گردد که کارگردان و تهیه نماینده به خواسته های افرادی که حرفه ای نیستند و باید سالیان سال کار نمایند تا در صندلی درست قرار بگیرند تن بدهند. از طرف دیگر بازیگر - اسپانسر موضوع دیگری ا ست که زمینه ساز همین مسئله شده، یعنی عده ای می گویند ما پول می دهیم نقشی را بازی می کنیم، در حالی که هرکاری تخصص و دوره شاگردی می خواهد. همه این مسائل باعث شده برخی کارها باب سلیقه مخاطب نباشد.

یعنی معتقد هستید چهره های جدید تخصص و سابقه ندارند؟

به نظر من این طور است. راجع به خودم صحبت نمی کنم، کسوت من شاگردی است و همچنان دوست دارم یاد بگیرم. ببینید هنرمندان باسابقه ای که کار می نمایند از کجا آغاز کردند، اما امروزه طرف یک شبه بازیگر می گردد و نقش اول بازی می نماید. در سینما یک سری آدم های خاص در دایره خاصی کار می نمایند.

یعنی این سابقه باید ابتدا با نقش های فرعی به دست بیاید و پیشرفت پله پله اتفاق بیفتد؟

بله، همه ما همین طور آغاز کردیم. من هرگز مخالف ورود نیروهای جوان نیستم، لازمه هنر ورود تفکر جوان است و پویایی هنر در همین است، اما باید افرادی وارد این حرفه شوند که دوره ای را گذرانده باشند، آموزش دیده باشند، از نقش های مکمل آغاز نمایند و به مرور جایگزین پیش کسوتان شوند و آن ها هم نظاره گر موفقیت شاگردهایشان باشند.

نظرتان درباره ورود چهره های دیگر به حوزه بازیگری چیست؟

هیچ مسئله ای نیست، همه ما می توانیم انتخاب کنیم. کسی که علاقه مند به بازیگری است ابتدا الفبای کار را یاد بگیرد، دوره ببیند، کلاس برود و بعد آرام آرام نقش های کوچک را بازی کند، نه این که یک نفر به خاطر رانت و آشنایی، نقش اول یک کار را به دخترخاله اش بدهد وگرنه در این بستر جای هیچ کس تنگ نمی گردد، اما برای احترام به شعور بینندگان سعی کنیم افرادی با سطح سواد پایه را وارد این حوزه کنیم. آزیتا لاچینی عزیز با آن بازی زیبا چرا باید سال ها خانه نشین باشد. بزرگان پیش کسوت زیادی هستند که مدت هاست از حال شان بی خبریم و از هنرشان بی بهره. چرا باید این طور باشد؟ در سایر کشورها پیش کسوت ها ارج و قرب خاصی دارند، یک سکانس بازی می نمایند و امضای آن کار هستند. از تهیه نمایندگان و صداوسیما خواهش می کنم به این موضوع بیشتر توجه نمایند. سال ها هزینه شده که یک نفر استاد و پیش کسوت شده است.

پس همه این عوامل در غیبت شما در سینما دخیل هستند.

بله همه دخیل هستند. من هشت سال سابقه بیمه دارم، اما 30 سال سابقه کار دارم. من خودم از سال 75 عضو خانه سینما بودم، زمانی که می خواهی کارتت را تمدید کنی می گویند سه نقش اول سینمایی را که سال جاری بازی کردی بیاور، در حالی که ما با سینما آغاز کردیم. نه تنها من بلکه بسیاری از دوستان همکار این مشکل را دارند. امیدوارم روزی ما را به عنوان یک شغل در وزارت کار قبول داشته باشند.