شانه تان در نرود ! - وبلاگ ساعتچی

به گزارش وبلاگ ساعتچی، در همسایگی ما کودک زیبایی بود که هیچ کس جرات دست زدن به او را نداشت چون با کوچک ترین حرکتی دستش از شانه خارج می شد و به اصطلاح درمی رفت و پدر و مادرش مجبور می شدند او را به بیمارستان برسانند.

شانه تان در نرود !

تبادل نظر با دکتر مرتضی نخعی درباره علل و راه چاره دررفتگی مکرر مفصل شانه

در همسایگی ما کودک زیبایی بود که هیچ کس جرات دست زدن به او را نداشت چون با کوچک ترین حرکتی دستش از شانه خارج می شد و به اصطلاح درمی رفت و پدر و مادرش مجبور می شدند او را به بیمارستان برسانند.

خلاصه، ابراز محبت دیگران به این کودک، نتیجه ای جز شرمندگی نداشت! با دکتر مرتضی نخعی امرودی، متخصص ارتوپدی و عضو هیات علمی دانشگاه درباره دررفتگی های مکرر شانه و مسئله ای که مبتلایان به این شرایط دارند، تبادل نظر نموده ایم.

آقای دکتر! افرادی که دچار دررفتگی شانه می شوند، با چه حالتی به مطب مراجعه می نمایند؟

معمولا این افراد می گویند که شانه شان از سر جایش خارج شده و دوباره به جای خود برمی گردد. ممکن است شانه به طور کامل دچار دررفتگی گردد یا به اصطلاح، سر استخوان بازو از استخوان مقابل کتف خارج گردد و نیمه دررفتگی رخ دهد؛ یعنی سر استخوان بازو مقداری بیرون بیاید ولی به طور کامل ارتباط مفصلی خودش را از دست ندهد.

دلیل دررفتگی های مکرر شانه که در برخی از افراد شاهدش هستیم، چیست؟

دلیل اصلی دررفتگی، صدمه به عناصر داخلی شانه است. عناصر اصلی داخل شانه که کپسول نام دارد، پاره می گردد یا در اثر شلی کپسول که مادرزادی است با هر فعالیت ذره ذره شلی بیشتر و سراستخوان بازو از مفصل خارج می گردد. تعدادی از بیماران خودشان دررفتگی را جا می اندازند و تعدادی هم به پزشک مراجعه می نمایند و زیر بیهوشی و با آرام بخش ها، شانه جا انداخته می گردد.

چرا برخی ها خودشان دررفتگی را جا می اندازند؟ آیا این حرکت باعث تشدید درد نمی گردد؟

بیشتر اوقات با درد همراه است. کسانی که دررفتگی های مکرر دارند، به خصوص اگر شلی کپسولی یا رباطی داشته باشند، شانه شان راحت درمی رود و راحت جا می افتد و هر چقدر هم تکرار گردد جااندازی راحت تر می گردد. این بیماران حتی در خواب هم شانه شان درمی رود ولی دررفتگی و جاانداختن با هر بار تکرار صدمات استخوانی و بافتی را بیشتر می نماید و در نتیجه طول مدت درمان بیشتر و جواب به درمان کمتر می گردد. گاهی اوقات به مربیان ورزشی اجازه داده می گردد که در شرایط خاص جااندازی نمایند اما به لحاظ پزشکی توصیه نمی گردد چون در حالت درد عضلات سفت و منقبض است و اگر یک فرد غیرحرفه ای این عمل را انجام دهد ممکن است باعث آسیب به عضله یا حتی شکستگی استخوان گردد. جا انداختن دررفتگی حتما باید به وسیله یک فرد آموزش دیده صورت گیرد ولی بهتر از همه آن است که در بیمارستان انجام گردد.

حالا اگر با کسی برخورد کردیم که دچار دررفتگی شانه شده بود، باید چه کار کنیم؟

در وهله اول باید شانه بیمار بی حرکت نگه داشته گردد و حرکت اضافی انجام نگیرد. بعد باید بیمار را روی تخت آمبولانس بخوابانیم و به بیمارستان برسانیم. توصیه من این است که بیماران در اسرع وقت به یک مرکز درمانی برسند تا درمان اصلی انجام گردد.

درمان اصلی؟

منظورم جراحی است. اصولا اگر بیمار بیش از یک بار دررفتگی شانه داشته باشد، از لحاظ طبی نیازمند جراحی است؛ مگر اینکه جزو گروه هایی باشد که به دلایلی نتوان جراحی انجام داد. به اسم نمونه، افرادی که دچار شلی لیگامانی یا رباطی هستند، ضروری است 6 تا 12 ماه فیزیوتراپی شوند و دستورات پیگیری نماینده دریافت نمایند. اگر جواب خوبی دریافت نکردیم این فرد نیازمند جراحی است ولی گروه دومی هم هستند که کاندید مناسبی برای جراحی نیستند؛ یعنی کسانی که خطر عمل برای آنها بالاست. افرادی با مسائل ذهنی، اعتیاد شدید و بیماران روانی بعد از عمل همکاری ندارند. البته گفتنی است در برخی از کشورها دررفتگی بار اول به خصوص در ورزشکاران را نیازمند جراحی می دانند.

چه مدت بعد از جراحی، بیمار می تواند به فعالیت های عادی برگردد؟

برحسب نوع جراحی معمولا 1 تا 2 ماه دست به گردن بیمار آویزان می گردد و بعد از آن با تشخیص پزشک معالج، فیزیوتراپی و حرکات کششی یا بازتوانی داده می گردد. برخی حرکات بلافاصله بعد از عمل و برخی دیگر کم کم اضافه می شوند. این حرکات هم در خانه و هم در مرکز فیزیوتراپی صورت می گیرد. سپس ورزش های کششی و بعد قدرتی عضلانی و در نهایت احتیاط خود بیمار است. مدت زمانی که بیمار می تواند به فعالیت های اولیه خود برگردد، 6 تا 12 ماه است.

عامل سن تا چه مقدار در این رابطه موثر است؟

هر چه سن پایین تر باشد، در پی دررفتگی حاد اولیه، تکرار و عود بیشتر می گردد. در بیماران زیر 20 سال با دررفتگی کتف، احتمال تکرار بیش از 90 درصد است ولی در سنین بالاتر با دررفتگی شانه برای اولین بار احتمال عود کمتر است. در سنین پایین با بالا رفتن سن کمتر می گردد ولی بیمار نباید صبر کند تا سنش زیاد گردد چون عوارض تخریبی روی استخوان و بافت خواهد داشت.

آیا بیماران بعد از جراحی می توانند رانندگی نمایند؟

ما بر اساس آنچه حین جراحی می بینیم یا شرایطی که از بیمار به دست می آوریم، تصمیم نهایی را می گیریم اما معمولا سعی می کنیم رانندگی را محدود کنیم چون کشش وارد شده ممکن است به محل ترمیم شده آسیب وارد نموده و بهبودی را دچار مشکل کند. شاید برخی از رانندگان بگویند که با یک دست رانندگی خواهند کرد اما این عمل خطری مضاعف دارد چون حین رانندگی هر حادثه ای ممکن است رخ دهد، به اسم نمونه راننده مجبور گردد از 2 دست خود یاری بگیرد اما بهتر است رانندگی 3 تا 5 ماه به تعویق افتد.

خواب بیماران چطور؟ چه توصیه ای برای بهبود شرایط خواب آنها دارید؟

ما برای خواب بیماران هیچ محدودیتی قایل نمی شویم و بیماران هر طور که راحت ترند می توانند بخوابند ولی هنگام خواب نباید آویز گردن را خارج نمایند چون ممکن است دست ناخودآگاه در موقعیت نامناسبی قرار گیرد.

با توجه به توضیحاتی که دادید و توصیه های تان، آیا بیماران می توانند بهبود کامل خود را به دست بیاورند؟

هیچ عمل جراحی در پزشکی صد درصد پیروز نیست و هر عمل جراحی درصد خطایی دارد. در این ناپیروز بودن، فاکتورهای متعددی نقش دارند. برحسب نوع عمل، بازتوانی بیمار و عوامل دیگر اندازه پیروزیت فرق می نماید اما پیروزیت عمل معمولا 90 تا 97 درصد ذکر می گردد و رضایت بیماران بعد از عمل بیش از 90 درصد است و پزشکان نباید هیچ قولی در خصوص پیروزیت عمل به بیمار بدهند..

منبع:www.salamat.com

/ع

منبع: راسخون