بررسی باستان شناختی و مطالعات قوم باستان شناسی در سفیدکوه مکران انجام شد - وبلاگ ساعتچی

به گزارش وبلاگ ساعتچی، بررسی باستان شناختی منطقه سفیدکوه مکران در کنار پروژه قوم باستان شناسی با موضوع شناسایی و ثبت تداوم الگوی استقراری جوامع ساکن در ارتفاعات این منطقه انجام شد.

به گزارش وبلاگ ساعتچی به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری حسین واحدی، سرپرست هیئت باستان شناسی امروز سه شنبه 23 مهر 98، با اعلام این خبر گفت: پروژه شناسایی باستان شناسی سکونتگاه های منطقه سفید کوه مکران، نیکشهر سیستان و بلوچستان با مجوز پژوهشگاه و همکاری دانشگاه شهرکرد صورت گرفت.

او اضافه کرد: پروژه مطالعات قوم باستان شناسی جوامع که دارای جوانب مطالعات انسان شناسی و قوم باستان شناسی است نیز با موضوع فصل اول برنامه بررسی باستان شناسی برای اولین بار در منطقه سفیدکوه مکران در مرکز استان سیستان و بلوچستان در حال انجام است.

او اضافه کرد: در این فصل از بررسی، شواهد ویژه باستان شناختی و مردم شناختی از جوامع کمتر شناخته شده سفیدکوه بدست آمد که از بارزترین آن ها می توان به کشف شواهد معماری مدور که تداوم آن تا امروز در منطقه سفیدکوه قابل مشاهده بوده و همینطور شواهدی از سفال هایی مشکوک به دوره مس و سنگ در کنار گونه سفال خاصی که به لوندو (Londo) معروف است اشاره کرد.

این باستان شناس گفت: برخی از محققین بر اساس یافته های باستان سنجی بلوچستان پاکستان این گونه سفالی را متعلق به سده دوم و سوم پیش از میلاد می دانند که این تاریخ می تواند در بلوچستان ایران متفاوت باشد.

واحدی ابراز امیدواری کرد: نتایج آزمایشات گاهنگاری مطلق بزودی دریچه جدیدی را در این زمینه به روی ما باز کند.

سرپرست هیئت باستان شناسی گفت: سفال های لوندو جزء سفال های شاخص بلوچستان بوده و می توان این گونه سفال را در لایه های آغازین تپه یحیی کرمان، محوطه کفتری فارس، تمامی غرب پاکستان از جمله محوطه(جهاوالان، بودی بوتی و لاس بلا، محوطه دامب کوه ، هزارمردی بمپور) و محوطه قلعه گیو در خراسان جنوبی یافت.

به گفته این باستان شناس، سفال لوندو جز دومین گروه سفالی حاشیه خلیج فارس، دریای عمان و منطقه مکران است که شاهدی بر تجارت میان مردمان منطقه است.

او اضافه کرد: تیم بررسی منطقه سفیدکوه مکران در این فصل به دنبال شواهدی مبنی بر حضور محوطه های باستانی در این منطقه صعب العبور در کنار پروژه قوم باستان شناسی که بر موضوع شناسایی، بررسی و ثبت جوامع ساکن در ارتفاعات سفیدکوه استوار است، بود تا تداوم الگوی استقراری این مردمان و دهکده های مورد مطالعه را شناسایی و ثبت کند.

او شرح داد: در کنار یافته های یاد شده در این فصل از بررسی، شواهد تازه ای از وجود دمب هایی بیضی شکل، مدور و پشته ای نیز که بسیار حائز اهمیت است، آشکار شد.

واحدی گفت: باتوجه به کشف نمونه های النگوی شیشه ای ، قطعات سفالی به دست آمده و شواهد مردم شناختی در کنار یک نمونه گور مدور شناسایی شده که نمونه های آن در مناطق همجوار چون پاکستان و عمان (محوطه هایی چون هیفت، ام النار و جعلان) در بازه زمانی پیش از تاریخ شناسایی شده است، این احتمال می رود که منطقه مکران و بخصوص سفیدکوه تحت سیطره جوامع نیمه کوچرو بوده و یکی از مناطق مهم در تجارت بین جوامع حاشیه جنوبی خلیج فارس و جوامع دشت های وسیع بلوچستان و سیستان و مناطق همجوار به شمار می رفته است.

او شرح داد: در این بررسی شواهدی از گورستان های تاریخی و اسلامی نیز دیده شد که احتمال می رود به دلیل سوق الجیشی بودن منطقه از دیرباز مامن و سکونتگاه عشایر نیمه یکجانشین بوده به طوری که این جوامع هم اکنون نیز در این منطقه سکونت دارند.

واحدی در انتها گفت: به طور دقیق هنوز قادر به شناخت جوامع باستانی ساکن در ارتفاعات سفید کوه نیستیم و لازم است تا طی یک طرح بلند مدت با همکاری پژوهشکده باستان شناسی، پژوهشکده مردم شناسی و متخصصین میان رشته ای، در کنار مطالعه جوامع امروزی معاصر ساکن در منطقه، بررسی های هدفمندی در منطقه صورت گیرد.