آمریکا عقب مانده است - وبلاگ ساعتچی

به گزارش وبلاگ ساعتچی، ما آمریکایی ها نمی توانیم کنترل کنیم که چین ناوهای هواپیمابر بیشتری بسازد یا خیر. ما نمی توانیم جلوی هر هکر روسی را بگیریم، اما برای بازگرداندن حقیقی آمریکا، ما باید کمتر نگران کاری که دیگران انجام می دهند، باشیم و دغدغه ما باید بیشتر بر آنچه خودمان بر سر خودمان می آوریم، قرار بگیرد.

نیکولاس کریستوف در مطلبی برای روزنامه نیویورک تایمز آورده است: گرچه دیگر همانند سال 2018 رئیس جمهوری نداریم که در یک کنفرانس مطبوعاتی بین المللی آبروی ما را ببرد و اگرچه نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو نشان می دهد که 75 درصد از پاسخ دهندگان در ده ها کشور ابراز اطمینان کردند که رئیس جمهوری کنونی آمریکا کار درست را انجام می دهد و این با آمار 17 درصد در سال پیش از آن (زمان ترامپ) قابل مقایسه نیست اما با وجود همه اینها در حالت کلی می بینیم که آمریکا بازنگشته است. از لحاظ سلامتی و خوشی در داخل و رقابت خارجی، حقیقت رک و بی پرده این است که آمریکا عقب مانده است. از بعضی جهات، ما در حال لغزش به سمت میان مایگی هستیم.

یونانی ها آمار بالاتری در فارغ التحصیلان دبیرستانی دارند. شیلیایی ها بیشتر عمر می نمایند. پانزده ساله ها در روسیه، لهستان، لیتوانی و بسیاری از دیگر کشورها نمرات بسیار بهتری در ریاضیات به نسبت آمریکایی ها می آورند و شاید این معیاری برای صندلی کشورها در یک نسل یا دو نسل آینده باشد.

محض اطلاع عرض می گردد که یک پنجم آمریکایی های 15 ساله نمی توانند در سطحی که از یک فرد 10 ساله انتظار می رود، بخوانند. پس چطور قرار است این میلیون ها نفر آمریکایی در یک اقتصاد دنیای شده رقابت نمایند؟ به اعتقاد من، بزرگترین تهدید برای آینده آمریکا بیش از آنکه ظهور چین یا یک روسیه سرکش باشد، کم کاری خودمان در داخل است.

ما آمریکایی ها مدام شعار ما نفر اول هستیم را تکرار می کنیم، با اینکه تازه ترین شاخص پیشرفت اجتماعی که معیاری برای سنجش شرایط بهداشت، ایمنی و رفاه در سراسر دنیا است، ایالات متحده را در رتبه بیست و هشتم قرار داده است. بدتر اینکه، ایالات متحده یکی از سه کشور از مجموع 163 مورد بود که طی دهه گذشته در بحث رفاه عقب گرد هم داشت.

این ماه، ارزیابی دیگری از سوی رتبه بندی رقابت دنیای آی.ام.دی 2021 ایالات متحده را در صندلی دهم بین 64 اقتصاد قرار داد. یک مطالعه دیگر از جانب بانک دنیای، ایالات متحده را در صندلی سی و پنجم از مجموع 174 کشور قرار داد.

بنابراین، اینکه ما بار دیگر رئیس جمهوری داریم که مورد احترام دنیا است، امری فوق العاده به نظر می رسد. اما ما بازنگشته ایم و ما باید با این حقیقت روبرو شویم که بزرگترین آسیب پذیری ما این نیست که دیگر کشورها با ما چه می نمایند، بلکه این است که ما با خودمان چه نموده ایم. در زمانی که بسیاری از آمریکایی ها در حالت ایده آل خودشان نیستند، ایالات متحده نمی تواند به پتانسیل خودش دست یابد.

مایکل گرین، مدیر ارشد گروهی که شاخص پیشرفت اجتماعی را منتشر می نماید، می گوید: ناکامی مزمن آمریکا در تبدیل قدرت مالی خودش به پیشرفت اجتماعی، لطمه بزرگی به نفوذ آمریکاست. ممکن است اروپایی ها به پوپایی شرکتی آمریکا رشک بورزند اما آنها می توانند خودشان را اینطور آرام نمایند که عملکرد بسیار بهتری در بحث نتایج اجتماعی، از آموزش تا بهداشت و محیط زیست، دارند.

او میگوید: شاید رقبایی نظیر چین، فرسایش بافت اجتماعی آمریکا را نشانه ای از ضعف استراتژیک ببینند. شاید اقتصادهای در حال ظهور که شهروندانشان از کیفیت زندگی بهتر از آمریکایی ها لذت می برند، دلشان نخواهد از سمت دولت آمریکا موعظه شوند.

شاید پیشنهادهای بایدن برای افزایش یارانه فرزندان خانواده های کم عایدی، برای مراقب از بچه ها و دسترسی بهتر به اینترنت بتواند به مساله ضعف استراتژیک آمریکا یاری کند. پتانسیل آن برای تقویت کشورمان، بیش از برنامه 1.2 تریلیون دلاری است که مقام های آمریکایی برای مدرن سازی زرادخانه هسته ای ما دنبال می نمایند. بزرگترین تهدیدات امروز ما کسانی هستند که نمی توانیم آنها را با بمب هسته ای هدف قرار دهیم.

آمریکا هنوز قدرت های هنگفتی دارد. بودجه نظامی آن بزرگتر از مجموع بودجه های نظامی 10 کشور است. دانشگاه های آمریکایی عالی هستند و پویایی شرکت های ایالات متحده در نحوه استفاده مردمان سراسر دنیا از آیفون هایشان برای ارسال پیامی در صفحات فیسبوک خودشان درباره آهنگ های تیلور سوئیفت معین است.

اما آنها بعلاوه وحشت زده درباره شورش کنگره و کوشش جمهوریخواهان برای مانع تراشی در راستا رای گیری اظهارنظر کردند. دموکراسی آمریکایی هرگز آنچنان که ما دوست داشتیم فکر کنیم، الگویی درخشان برای دنیا نبود، اما مطمئنا اکنون لکه دار شده است.

به همین ترتیب، رویای آمریکایی که پدر مهاجر مرا در سال 1952 به سواحل اینجا کشاند، به شکل فزاینده ای واهی است. یک آنالیز دانشگاه استنفورد نشان می دهد واضح است که این رویای آمریکایی احتمالا بیشتر در آن طرف اقیانوس اطلس، به ویژه در دانمارک یافت می گردد.

جرومی پاول، رئیس بانک مرکزی آمریکا سه شنبه گفت این موارد، ما را به اسم یک اقتصاد و به اسم یک کشور، عقب نگه داشته است.

به طور گسترده تر، ایالات متحده پیشتازی در آموزش و سرمایه گذاری روی بچه ها را از دست داده است. پروژه سرمایه گذاری انسانی بانک دنیای پیش بینی می نماید که بچه ها امروز آمریکا تنها می توانند به 70 درصد از بهره وری بالقوه خودشان دست یابند. این به آنها آسیب می زند، این به کشورمان هم آسیب می رساند.

ما نمی توانیم کنترل کنیم که آیا چین ناوهای هواپیمابر بیشتری می سازد یا خیر. ما نمی توانیم جلوی هر هکر روسی را بگیریم. اما برای بازگرداندن حقیقی آمریکا، ما باید کمتر نگران کاری که دیگران انجام می دهند، باشیم و دغدغه ما بیشتر آنچه خودمان بر سر خودمان می آوریم، باشد.، ایسنا