7 مکان گردشگری در مریخ!
به گزارش وبلاگ ساعتچی، مریخ، سیاره ای با تضادهای وسیع است؛ آتشفشان های بزرگ، دره های عمیق و دهانه هایی که ممکن است روزگاری میزبان آب جاری بوده باشند.احتمالا به محض اینکه بشر بتواند گردشگرانی را به این سیاره بفرستد، مکان های شگفت انگیزی برای آنها وجود خواهد داشت.
کوه المپیوس
این کوه قدرتمندترین آتشفشان منظومه شمسی محسوب می شود. المپیوس که در منطقه آتشفشانی تارسیس نهاده شده است، تقریبا 3برابر قله اورست بلندی دارد. المپیوس پس از خزیدن آهسته گدازه در دامنه های آن شکل گرفته است. این بدان معنی است که احتمالاً کوهنوردی برای کاشفان آینده آسان خواهد بود؛ زیرا میانگین شیب آن تنها 5درصد است. در قله یک فرورفتگی تماشایی به عرض 85کیلومتر وجود دارد.
مدوسائه فوسائه
مدوسائه فوسائه یکی از عجیب ترین مکان های روی مریخ است و بعضی افراد حتی حدس می زنند که شواهدی از نوعی سقوط بشقاب پرنده در آن وجود دارد! این یک ساختار زمین شناسی است که از سنگ های کوچک بسیار نرم شکل گرفته و در نزدیکی خط استوای سیاره سرخ به طول 8هزار کیلومتر کشیده شده است. در قسمت هایی از آن، دره ها و تپه هایی نیز دیده می شود. این ساختار مریخی دارای خاکستر آتشفشانی و رسوبات کوه های یخ بوده که میزان آن به همان مقدار موجود در قطب جنوب مریخ است.
قطب های شمال و جنوب
مریخ دارای 2منطقه یخی در قطب های خود است که ترکیبات متفاوت کمی دارند. قطب شمال به وسیله فرودگر فونیکس در سال2008 از نزدیک مورد مطالعه نهاده شد، درحالی که مشاهدات قطب جنوب ما به وسیله مدارگردها حاصل شده است. در طول زمستان، دما در نزدیکی هر 2قطب شمال و جنوب آنقدر سرد است که دی اکسیدکربن از اتمسفر به صورت یخ در سطح متراکم می شود. این فرایند در تابستان، زمانی که دی اکسید کربن به اتمسفر بازمی شود، معکوس می شود.
خط های شیب دار مکرر
مریخ، میزبان ویژگی های عجیبی به نام خط های شیب دار مکرر است که در طول هوای گرم در کناره های دهانه های شیب دار شکل می گیرند. با این حال، سخت است که بفهمیم این چه چیزی است. تصاویر از دهانه هیل و بعلاوه مکان های دیگر، نقاطی را نشان می دهد که طیف سنجی نشانه هایی از هیدراتاسیون در آنها مشاهده شده است. ابتدا اعلام شد که نمک های هیدراته باید نشانه هایی از آب جاری در سطح باشند، اما تحقیقات بعدی نشان داد که این می تواند از آب جوی یا جریان های خشک شن و ماسه تشکیل شده باشد.
دره مارینر
مریخ بزرگ ترین دره منظومه شمسی را نیز در خود جای داده است. دره مارینر تقریبا 3هزار کیلومتر طول دارد؛ این یعنی حدود 4برابر طولانی تر از گرندکانیون است. بسیاری از دانشمندان می گویند: زمانی که منطقه تارسیس شکل گرفت، به رشد این دره یاری کرد. گدازه ای که در منطقه آتشفشانی حرکت می کرد، پوسته را به سمت بالا هل داد که آن را به شکستگی در منطقه ها دیگر تبدیل کرد. با گذشت زمان، این شکستگی ها به دره مارینر تبدیل شد.
منطقه آتشفشانی تارسیس
وقتی درحال صعود به المپیوس هستید، ارزش آن را دارد که به بعضی از آتشفشان های دیگر در منطقه تارسیس هم نگاه کنید. تارسیس میزبان 12آتشفشان غول پیکر در منطقه ای به عرض تقریباً 4هزار کیلومتر است. مانند المپیوس، این آتشفشان ها بسیار بزرگ تر از آتشفشان های زمین هستند؛ احتمالاً به این علت که مریخ کشش گرانشی ضعیف تری دارد که اجازه می دهد، آنها بلندتر شوند. این آتشفشان ها ممکن است، 2 میلیارد سال یا نیمی از تاریخ مریخ، فوران نموده باشند.
تپه های ارواح
مریخ سیاره ای است که بیشتر به وسیله باد شکل گرفته؛ زیرا آب با رقیق شدن جو آن تبخیر شده است. اما ما می توانیم شواهد گسترده ای از آب های گذشته را ببینیم؛ مانند منطقه های از تپه های ارواح که در منطقه هزارتوی شب و حوضه هلاس یافت شده اند. محققان می گویند که در این منطقه ها تپه هایی با ارتفاع ده ها متر قرار داشته اند. بعدها تپه ها به وسیله گدازه یا آب غرق شده اند، اما آنها پایه های خود را حفظ نموده اند؛ درحالی که بالای آن دچار فرسایش شده است.
منبع: فرارو